Naucz się skutecznie władać orężem naszych przodków!

 

Chociaż szabla dla wielu stanowi symbol polskiej wojskowości, to jednak nie od razu wzbudziła ona uznanie naszych przodków. W średniowieczu znacznie chętniej posługiwali się nią Turcy. Ci zaś w XV i XVI w. intensywnie napierali na Węgrów, którzy od swojego głównego wroga przejęli niektóre aspekty sztuki wojennej. Nic zatem dziwnego, że kiedy Stefan Batory zasiadł na tronie polskim, członkowie jego orszaku uzbrojeni byli przede wszystkim w szable. Od tego momentu miecz powoli zaczął znikać z arsenałów. Zakrzywiona klinga zdobywała zaś coraz to nowych zwolenników.

Jędrzej Kitowicz, duchowny przyglądający się życiu na dworze polskiego króla, Augusta III, pisał: „Drugą zabawą podczas rekreacji [czasu wolnego od nauki szkolnej] były kije, zwane palcatami, w które pojedynkowali studenci dwaj a dwaj [parami] z sobą. Ten sposób wielce był potrzebny dla stanu osobliwie szlacheckiego, jako wprawiający młódź do zręcznego w swoim czasie użycia szabli, którą nasi przodkowie na wojnach najwięcej dokazywali”.

Mijały stulecia, technika wojskowa posuwała się naprzód, ale afekt Polaków do szabli nie malał. W 1929 r. Kornel Makuszyński w poemacie „Pieśń o Ojczyźnie” pisał następująco:

„O szablo polska, piorunie ze stali,
Ognisty wężu i rózgo ognista,
Żeśmy cię całą duszą ukochali,
Jak polska dusza, taka jesteś czysta…”

Szabla swoją popularność zawdzięcza skuteczności zarówno w zastosowaniu wojennym jak i pojedynkowym. Rodzajów tej broni jest bardzo dużo, a różnice pomiędzy nimi drastycznie wpływają na zastosowanie bojowe. Wspólnym mianownikiem zawsze jest jednosieczna, zakrzywiona głownia oraz jednoręczny uchwyt.

Przez kolejne wieki budowa szabli i idące za tym techniki szermiercze ulegały ewolucji. Od bardziej zamaszystych i obszernych cięć za czasów szlacheckich, po usystematyzowaną i minimalistyczną szermierkę wojskową z XIX wieku.

Podczas treningów Akademii Szermierzy posługujemy się zarówno replikami szabel husarskich jak i XIX wiecznych szabel wojskowych. Aby zrozumiem specyfikę walki tym rodzajem broni sięgamy po źródła od XVI do XX wieku. Dzięki temu wiemy zarówno jak razić przeciwnika potężnym uderzeniem z postawy wysokiej czy zaskakiwać błyskawicznym i krótkim natarciem z postawy trzeciej.

Naszym celem treningowym jest podobnie jak w przypadku miecza możliwie skuteczne wykorzystanie historycznych technik szabli bojowej we współczesnych warunkach turniejów sportowych oraz nauka w celu samoobrony.